Elazığ İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü

Maya ve Hoyratlar

Yüksek ve dik bir sesle söylenen hoyrat, genellikle cinaslı kafiye kullanılan ve Anadolu’nun çeşitli yörelerinde cinaslı mani, kesik mani, ayaklı mani olarak ifade edilen bir türdür. Elazığ mani, maya ve hoyratlarının Urfa, Kerkük mani, maya ve hoyratlarıyla büyük bir benzerlik hatta ağız ayrılığının dışında bazı metinlerde aynılık gösterir.

Yedin beni, yedin beni

Bayah geldim, bayah geldim

Gurt oldun yedin beni

Al sinen dayah geldim

Ben seni ugrun sevdim

Dilim der yüz yaşadım

Sen ele yerdin beni

Göynüm der bayah geldim

  

Oku yara, oku yara

Sürme beni, sürme beni

Yaz derdim oku yara

Her göze sürme beni

Sinemde yer kalmadı

Eşikte kulun olam

Meğer ok oku yara

Gapından sürme beni

  

Ah o gözler, ah o gözler

Güne düştüm, güne düştüm

Kan eder ah o gözler

Gölgeden güne düştüm

Beni vuran ok değil

Felek! Gözün kör olsun

Sendeki ahu gözler

Dediğin, güne düştüm.

  

Düşte gör, düşte gör

Derde kerim, derde kerim

Hayalde gör, düşte gör

Gam derer, derd ekerim

Dostun kim, düşmanın kim?

Yas tutma deli gönlüm

Hele bir kez düşte gör

Mevla her derde kerim

  

Su da yandı, su da yandı

Gül eser, gül eser

Od düştü, su da yandı

Bülbül uçar, gül eser

Seğirttim su serpmeye

Bağmacı gadan alam

Serptiğim su da yandı

Yar yatağın güle ser.